تاثیر تکنیک های یادگیری مشارکتی بر ارتقای توانایی نوشتاری توصیفی دانش جویان سطح بالای متوسط ایرانی

چکیده مهارت نوشتن یکی از مهمترین مهارتهای زبانی است و اهمیت زیادی در یادگیری زبان بازی می کند به خصوص در محیط آکادمیک جاییکه دانشجویان ملزم به نوشتن مقاله های سازمان یافته و پروژه های دانشجویی میباشند. یکی از روش هایی که اعتبار زیادی در بهبود عملکرد زبان آموزان به دست آورده است یادگیری مشارکتی می باشد. این تحقیق نیمه تجربی تلاشی است در جهت بررسی تاثیر تکنیک های یادگیری مشارکتی بر بهبود مهارت نوشتاری دانش جویان زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی گنبد کاووس. پنجاه نفر از دانشجویان این دانشگاه در این تحقیق شرکت داشتند که به گروه 25 نفری تقسیم شدند. در گروه آزمایشی دانش جویان به روش همیاری آموزش دیدند در حالیکه در گروه کنترل به روش سنتی آموزش دیدند. در ابتدای تحقیق تست مهارت زبانی نلسن به دانش جویان داده شد تا سطح زبانی آنها سنجیده شود و اطمینان حاصل شود که مهارت زبانی یکسان دارند. نتایج تی تست نشان داد کهتفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد در نتیجه سطح زبانی یکسانی دارند. همچنین یک تست نوشتاری هم در ابتدا به عمل آمد تا سطح توانایی نوشتاری آنان سنجیده شود که نتایج تی تست ثابت کرد که تفاوت معنا داری بین آنها وجود ندارد.پس از برگزاری 16 جلسه کلاس آموزشی در انتهای دوره امتحان پس آزمون به عمل آمد که نتیجه تی تست به عمل آمده ثابت نمود که استفاده از روش یادگیری همیاری موثر بوده است. مقدار پی حدود 0.04 بود که خیلی کمتر از استاندارد 0.05 میباشد. دومین سوال تحقیق در مورد تفاوت بین خانمها و آقایان بود که نتایج آزمون تی تست ها نشان از آن دارند که تفاوت معناداری بین آنها وجود ندارد. نوشته های آنان از نظر آمار توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفت و نوشتار ازلحاظ پنج مولفه محتوی ، واژگان، سازمان دهی، گرامر و سجاوندی مورد بررسی قرا گرفت. یافته ها نشان می دهند که عملکرد دانش جویان در پس آزمون بهبود معناداری نسبت به عملکرد آنان در پیش آزمون پیدا کرد.این یافته ثابت کرد که یاد گیری مشارکتی در بهبود مهارت نوشتاری توصیفی دانش جویان سطح بالای متوسط زبان انگلیسی داشته است.